Zmiany anatomiczne w mózgu u chorych na schizofrenię
Jerzy Barycki
(Sugerowany sposób cytowania: Barycki J: Zmiany anatomiczne w mózgu u chorych na schizofrenię. Galen 1994; 1: art008. DOI: 10.14320/Galen.1994.vol1.art008)
Olbrzymie możliwości komputerowej obsługi badań tomograficznych mózgu, zwłaszcza z wykorzystaniem magnetycznego rezonansu jądrowego pozwalają na odkrywanie nieznanych dotąd zależności. O stwierdzeniu anatomicznych zmian objętościowych mózgów chorych na schizofrenię donoszą Nancy C. Andreasen i wsp. w ostatnim numerze JAMA. Dotychczas w schizofrenii udawało się potwierdzić jedynie pewne odrębności biochemiczne płynu mózgowo-rdzeniowego. Omawiana praca przynosi przekonywujące potwierdzenie, że pacjenci schizofrenicy mają mniejszą średnią objętość mózgu oraz większą średnią objętość całkowitego i komorowego płynu mózgowo-rdzeniowego w porównaniu z grupą kontrolną. Tylko w płatach czołowych stwierdzono znamienne zmniejszenie objętości tkanki mózgowej, chociaż całkowita objętość płynu mózgowo-rdzeniowego była większa u chorych niż w grupie kontrolnej we wszystkich badanych okolicach mózgu. Wyniki te potwierdzają istniejące w schizofrenii objawy dysfunkcji płatów czołowych mózgu. Jak wiadomo zadaniem płatów czołowych jest między innymi integracja różnych form odbieranych informacji oraz tak zwane "wyższe" czynności poznawcze i emocjonalne. Stąd u chorych na schizofrenię tak często obecne są znaczne trudności w sformułowaniu myśli oraz w koordynacji ich myślenia i zachowania.
Autorzy posłużyli się metodą trójwymiarowej rekonstrukcji przestrzeni wewnątrzczaszkowej na podstawie obrazów tomograficznych.
Obrazowanie magnetycznym rezonansem jądrowym pozwala na uzyskanie bardzo dokładnych przekrojów całego mózgowia, głównie dzięki
brakowi znanych szkodliwości użytej metody wzbudzania polem magnetycznym. Dzięki komputerowej rekonstrukcji przestrzennej uzyskano przyżyciowe pomiary objętości całkowitej mózgu oraz objętości płynu mózgowo-rdzeniowego, zarówno w przestrzeni zewnątrzmózgowej jak i wewnątrz komór mózgowia. Dokonano również pomiarów miejscowych w poszczególnych płatach mózgu i móżdżku, co
pozwoliło na wykrycie patologii okolic czołowych u omawianych pacjentów.
(Na podstawie: Nancy C. Andreasen i wsp. JAMA 1994.272: 22. Publikowane w elektronicznym czasopiśmie NISMEDINFO Digest Vol.1
No 11. <nphhi@igc.apc.org>)
|